சிவவாக்கியர் பாடல்

ஓம் நம: சிவாய ஓம்   ஓம் நம: சிவாய
ஓம் நம: சிவாய ஓம்   ஓம் நம: சிவாய

சரியை விலக்கல்

1.
ஓடி ஓடி ஓடி ஓடி உட்கலந்த ஜோதியை
நாடி நாடி நாடி நாடி நாட்களும் கழிந்துபோய்
வாடி வாடி வாடி வாடி மாண்டுபோன மாந்தர்கள்
கோடி கோடி கோடி கோடி எண்ணிறந்த கோடியே (ஓம்)

2.
என்னிலே இருந்த ஒன்றையான் அறிந்ததில்லையே
என்னிலே இருந்த ஒன்றையான் அறிந்து கொண்டபின்
என்னிலே இருந்த ஒன்றையாவர் காணவல்லரோ
என்னிலே இருந்திருந்து யான்உணர்ந்து கொண்டவனே (ஓம்)

ருசி

கும்பகோணம் அருகே ஒரு சிற்றூரை சேர்ந்தவர் அந்த மூதாட்டி. அவருக்கு சொத்துக்கள் ஏராளம். வயதான காலத்தில் தன்னை பராமரிப்போர் யாரும் இல்லாத நிலையில், காஞ்சி மடத்தின் நற்பணிக்காக தன் சொத்துக்களை அர்பணித்து, காஞ்சியிலேயே தங்கி, எளிய முறையில் வாழ்ந்து மடத்துக்கும் சேவை செய்து வந்தார். அப்பெண்மணியின் தன்னலமற்ற உயர்ந்த சேவையை பாராட்டும் வகையில், மஹா பெரியவர் ஒரு நாள் அவரை அழைத்து “எதாவது விருப்பம் உண்டா? தயங்காமல் கேட்கலாம்” என்றார்.

அப்பெண்மணி, தன் வாழ் நாளில் ஒரே ஒரு ஆசை தான் தனக்கு உண்டென்றார். தான் செய்து தரும் ‘சத்து மாவு’ என்கிற உணவை பெரியவர் ஒரு நாளாவது உண்ண வேண்டும் என்பதே தன் ஆசை என்றார். சாமான்ய மக்கள் உண்ணும் சுவையான உணவை தான் உண்ணுவது இல்லை என்றாலும் அந்த மூதாட்டியின் அன்பான ஆசையை மறுக்காமல் ஒப்புக்கொண்டு ஒரு நாள் காலையில் அவர் தயாரித்த உணவை சிறிதளவு உண்டார். அப்பெண்மணி அளவிலா ஆனந்தம் அடைந்தார்.

அன்று மாலை, மடத்தின் தலைமை அதிகாரி மடத்து அலுவல் சம்பந்தமாக, பெரியவரை சந்திக்கச் சென்றார். அங்கே சுவாமிகள் எதையோ சாப்பிட்டுக்கொண்டு இருந்ததை பார்த்து அதிசயித்து அருகில் இருந்தவர்களிடம், “பெரியவா என்ன உண்கிறார்?” என்று கேட்டார். “அவர் பசுஞ்சாணத்தை கொண்டு வரச்சொல்லி உண்கிறார்” என்று பதில் வந்தது.

காரணத்தை பெரியவரிடம் கேட்ட போது “காலையில் அந்த பெண்மணி கொடுத்த சத்து மாவு சிறிது உண்டேன். அந்த ருசியால் மகிழ்ந்த நாக்கு மீண்டும், மீண்டும், அந்த ருசியான பண்டத்துக்கு ஏங்கும். அதை சமன் செய்ய ருசியே இல்லாத யாருமே உண்ணாத பசுஞ்சாணத்தை உண்கிறேன். என் நாவுக்கு குறிப்பிட்ட ருசியும் உயர்ந்ததில்லை என்று புரியும்.” என்றார்.

Courtesy: Thoughtless bliss blogspot

श्री रुद्रम् SRI RUDRAM षष्टोऽनुवाकः Anuvakam 6

Mantra 1

नमो ज्येष्ठाय च कनिष्ठाय च ।

Meaning:

ज्येष्ठाय च- Of the form of those who are superior in age, learning etc., कनिष्ठाय च- to Parameswara in the form of those who do not possess such merits, नमः- prostration.

ஆசாரம் - வஜ்ரம் பாய்ந்த விருக்ஷம்

தெய்வத்தின் குரல் (மூன்றாம் பாகம்)

பூர்விகர்கள் ஒழுகிய வழியில் போவதற்கே 'ஆசாரம்' என்று பெயர். ஆசார-வ்யவஹாரங்கள் என்று சொல்வதுண்டு. வ்யவஹாரம் என்பது நிகழ்கால நடப்பாக மட்டும் இருப்பது. ஆசாரம் என்பது பூர்வத்தில் நெடுங்காலமாக நம் முன்னோர்கள் தங்கள் நன்னடத்தைக்கு ஆதாரமாக என்ன செய்தார்களோ அது. அதற்கு நீண்ட காலம் நிலைத்து நின்றதால், நெடுங்கால மரத்தில் உண்டாகிற வஜ்ரம் போன்ற உறுதி உண்டு. அந்த உறுதியான அஸ்திவாரத்தின் மேல் நாமும் நம் வாழ்முறையை எழுப்பிக்கொண்டால்தான் நமது வாழ்க்கை ஸ்திரமாக இருக்கும்.

நம் பூர்விகர்கள் எப்படிப்பட்ட நெறிகளைக் கைக் கொண்டிருந்தார்களென்றால், நம் சாஸ்திரங்களிலும் ஸம்பிரதாயங்களிலும் என்னென்ன உண்டோ அவற்றைத் தான். அவற்றை அவர்கள் அநுஷ்டித்த சிறப்பினால்தான் நம் தேசமே தொன்றுதொட்டுப் பாரமார்த்திகத்திலும், ஞானத்திலும், பக்தியிலும், அது மட்டுமின்றி எல்லாக் கலைகளிலுங்கூட லோகத்திலேயே முதன்மை ஸ்தானம் பெற்றிருக்கிறது. இன்றைக்கு நாம் இவ்வளவு சீரழிந்துவிட்ட பிறகுங்கூட நாம்தான் ஆத்யாத்மிகத்தில் தங்களுக்கு வழிகாட்ட வேண்டுமென்று மற்ற தேசத்தவர்கள், மற்ற மதஸ்தர்கள் இங்கே உள்ள ஆச்ரமங்களுக்குக் கூட்டம் கூட்டமாக வந்து கொண்டிருக்கிறார்கள் என்றால் அது பூர்வாசாரம் 'பெடல்' பண்ணிவிட்ட வேகத்தின் எஞ்சிய பலத்தால்தான்!

தில்லை நடராஜ மூர்த்தி உருவான வரலாறு

சோழ மன்னன் இரணிய வர்மன் தீர்த்த யாத்திரை புறப்பட்டு பல புண்ணிய தலங்களை தரிசித்துவிடு தில்லையை அடைந்தார். சிற்றம்பல திருக்குளமான சிவகங்கைத் தீர்த்தத்தில் நீராடும்போது தண்ணீருக்குள் ஓங்கார நாதம் ஒலித்தது. அரசருக்கு ஆச்சரியம் தாளவில்லை. தண்ணீரை விட்டு வெளியே எழுந்தவுடன் அந்நாதம் கேட்கவில்லை. மீண்டும் நீருக்குள் மூழ்கினார், ஓங்கார ஒலி தெளிவாகக் கேட்டது.

என்ன இது அதிசயம்? மறுபடியும் மூழ்கினார். கண்களைத் திறந்தார். அங்கு ஆடல் வல்லாரின் அற்புத நடனமும் கூடவே ஓங்கார ஒலி; அரசர் வியப்பில் ஆழ்ந்து போய் மீண்டும் மீண்டும் நீரினுள் மூழ்கி அந்நடனத்தையும் ஓங்கார ஓசையையும் கேட்டார்.

தாம் கண்ட காட்சியை ஓவியமாக வரைந்தார். தான் அனுபவித்த இந்த அற்புத இன்பத்தை உலகிலுள்ள அனைவரும் கண்டு அனுபவிக்க வழியை யோசித்தார். இறுதியில், தான் கண்ட வடிவத்தை மிகவும் தூய்மையான சொக்கத் தங்கத்தில் விக்ரகமாகச் செய்து பொன்னம்பலத்தில் எல்லோரும் தரிசனம் செய்யும்படி அமைக்க வேண்டுமென முடிவு செய்தார்.

Sandhyavandanam and its importance

Sandhyavandanam from madhva_madhu

Karma Yoga

“ Brahmalokam Na Gachchami Thvaamadhrushtva Priyaatithi

Thvayaham Purushavyaagra Dharmikena Mahaathmana

 Samaagamya Gamishyami Thridivam Devasevitham

Akshayaa Narashaardula Maya Loka Jithaha Shubhaha

Braahmyascha Naakaprushtaascha Prathigruhneeshva Mamakaan

Evamuktho Naravyagraha Sarvashaastravishaaaradaha

Rishina Sharabhangena Raghavo Vaakyamabraveeth

Ahamevaaharishyami Sarvalokaan Mahamune”

If an act is done in anticipation of its fruits it does not bestow on us a pure mind. It will on the other hand tie us in this samsaara. It will give us only limited fruits. That is the reason why the Lord advised us KarmaYoga. Karma Yoga is nothing but doing an act without expecting its fruits. If we perform an act with the thought that it would please God, and if we surrender its fruits to the Lord with the intention of service it is called Karma Yoga. Thus he will not get tied up to Karma again and again. We take medicines so that we may be relievd of it one day. Similarly we do karma so that we may be relieved of it one day. This will give us chiththa shuddi, wisdom, and ultimately liberation.

Srimad Ramayana gives us the example of Sage Sharabhangar. If we conduct yagas like Ashwamedha we can attain swargam. If one follows brahmacharyam he can attain brahmaloka. It was time for Sharbhangar to attain Swarga. Indra was waiting for him with his vimana. But Rama was coming to meet him. Sharabhangar knew that Rama was God. Hence he decided to surrender the fruits of his karma at the feet of Rama. If he went with Indra to enjoy his karma he had to come back to samsara. Hence it was better to make it karmayoga.

As soon as Rama came to trhe ashram of Sharabhangar he offered his karmaphala at His feet. Sri Rama accepted it. Hence he attained liberation at the sannidhi of Sri Rama.

Courtesy: http://harianna.blogspot.in/

கீதையில் முடிச்சுக்கள்

ஸ்ரீகிருஷ்ண பகவான் பகவத்கீதையை உபநிஷத்ஸாரமாக அருளி உள்ளார். இதில் விஷயங்கள் ஸரளமாகவேதான் கூறப்பட்டுள்ளன. ஆனால் ’ப்ரஸன்ன கம்பீரம்’ என்று ஸம்ஸ்கிருதத்தில் கூறுவது போல எளிய நடையாக இருப்பினும் ஆழ்ந்த கருத்துக்கள் அதிகமாக உள்ளன. கீதையின் ச்லோகங்களில், ஸம்பிரதாயப்படி குருவிடம் பொருளைக் கேட்டு பன்முறை கீதை முழுவதையும் அராய்ந்து பார்த்துத்தான் உண்மையான கருத்தை அறிய முடியும். இதைக் காட்டுவதற்காகவே கண்ணபிரான் சிற்சில முடிச்சுக்களைச் சில இடங்களில் போட்டுள்ளார் போலும். சில கேள்விகளை எழுப்பி விட்டு பதில் கூறாமலே சென்று விட்டார். முடிச்சுப் போட்டு விட்டார். அவிழ்க்கச் சிரமமாக உள்ளது போல் இருக்கிறது. ஆனால் அதன் பதிலையும் ’சாவி’ (Key)-யையும் அவர் வைத்துத்தான் உள்ளார். இப்படி உள்ள இரண்டு இடங்களைக் கவனிப்போம்.

श्री रुद्रम् SRI RUDRAM पञ्चमोऽनुवाकः Anuvakam 5

Mantra 1

नमो भवाय च रुद्राय च ।

Meaning:

भवाय च- To Parameswara, cause of birth of the universe, नमः- prostration. रुद्राय च- Prostration to Parameswara, the remover of misery of samsara and bestower of moksha.

Explanation:

Now the Rishi starts contemplating on the various great qualities of Sri Parameswara and praying to him. From here upto the mantra ‘Draape’, all the mantras have ‘Nama:’ at the beginning only. These are hence called ‘Anyato Namaskara mantras’. In these Anuvakams, from one ’Nama:’ upto the occurrence of the next ‘Nama:’, it should be treated as one mantra; i.e. ‘नमो भवाय च रुद्राय च ।‘ is one mantra; the next mantra is ‘नमः शर्वाय च पशुपतये च‘. Similarly the following mantras must be considered. In order to make it clear that ‘Nama:’ is treated as adjunct of every descriptive term, ‘cha’ is added to every word.

The Legend of Sage Patanjali

It is said that Lord Vishnu was once seated on his couch, Lord Adisesa (the Lord of Serpents) watching the enchanting dance (tandava nrtya)  of Lord Shiva. Lord Vishnu was so absorbed in the dance movements that His body began to vibrate to the rhythm of Lord Shiva. This vibration made him heavier and heavier causing a lot of discomfort to Lord Adisesa who was on the point of collapsing, gasping for breath. As soon as the dance came to end, Lord Vishnu's body became light again.

Lord Adisesa was amazed with this sudden transformation and asked his master about the cause of these stupendous changes. The Lord explained that grace, beauty, majesty and grandeur of Lord Shiva had created a corresponding graceful vibration in His own body. Amazed at this, Adisesa professed a desire to learn dancing to inspire his Lord.

Lord Vishnu predicted that soon Lord Shiva would grace Lord Adisesa to write a commentary on grammar and at that time he would also be able to devote himself to perfection in the art of dance (nrtya). Lord Adisesa was overjoyed by these words and looked forward to the grace of Lord Shiva. He then began to meditate to find out who would be his intended mother. While meditating, he had the vision of a female Yoga adept and an ascetic (a yogini and tapasvini), Gonika who was praying for a worthy son to whom she could impart her knowledge and wisdom. He realized that she would be a worthy mother for him and waited for an auspicious moment to become her son.

Gonika, thinking that her earthly life was approaching its end, had searched for a worthy son to whom she could transmit her knowledge. But she had found no one. When her penance (tapas)  had come to an end, she looked to the Sun God and prayed to Him to fulfill her desire. She took a handful of water, as a final oblation to Him, closed her eyes and meditated on the Sun. She opened her eyes and looked at her palms as she was about to offer the water. To her surprise, she saw a tiny snake moving in her palms who soon took on a human form. This tiny male human prostrated to yogini Gonika and asked her to accept him as her son. Hence, she named him Patanjali. ( Pata means fallen or falling and Anjali means palms folded in prayer).

This is how Sage Patanjali is said to have come into this mortal world.

Courtesy: bksiyengar

MERELY BEING PHYSICALLY ALIVE IS ITSELF AN ACT OF GRACE OF MAHATMAS

Once somebody asked Bhagavan, “Why don’t you visit places and guide people on the right path as Sankara and some others did?”

Bhagavan: Merely being physically alive is itself an act of grace of Mahatmas. Even if they keep quiet, the vibrations set off by the power of their tapas spreads harmony and peace.

On another occasion a similar question was put to Bhagavan, to which he replied, “If you go and ask an electric fan to give light, it won’t give it. So is the case with an electric light if it is asked to provide breeze.” Each person had an allotted role to play, that was what Bhagavan meant. “If I start out to visit a different place to see devotees, on the way there will be several halts and it will take a long time to reach the destination,” said Bhagavan. To a young girl who pleaded with Bhagavan to visit their place, Bhagavan said, “If you take me to your place won’t all those devotees who come here be disappointed? Won’t they also say that they would take me to another place?” It is not as if everyone desired liberation.

A number of persons visiting Bhagavan were filled with sorrow. For those who sought refuge at Bhagavan’s feet in view of their mundane affairs or health problems what was the use of any upadesa? Even so, the diseased and the agitated were given some peace which was a source of solace for them. Yet others visited him to show off their erudition. On such occasions Bhagavan simply observed mouna. Like the clouds of autumn, which did not bear any water yet thundered they also would talk for some time and depart.


Courtesy: Ramana Hridayam

Origin of Easter from Ishtar and Ishtar from Hindu Goddess.(part -1)

The following information on Easter as an adaptation of the idea of Ishtar, the Assyrian and Babylonian Goddess of Fertility makes an interesting reading. The annual revival of the Spring season which was originally identified with Ishtar was adapted by Christianity as the day of resurrection of Christ. For those who are familiar with the Hindu rules of iconography, the concept of Ishtar is seen as an adaptation from the pre-existing images of Mother Goddess of the Hindu pantheon. The mother goddess principle is the oldest in the world and in the Hindu Thought as well. In this article let me share some of my observations on the development of Mother Concept of Hindu Thought and its spread in other parts of the world. Read more>>

श्री रुद्रम् SRI RUDRAM चतुर्थोऽनुवाकः Anuvakam 4

Mantra 1

नम आव्याधिनीभ्यो विविध्यन्तीभ्यश्च वो नमः |

Meaning:

आव्याधिनीभ्यः- Of the form of women capable of attacking on all four sides, विविध्यन्तीभ्यश्च- and women capable of attacking in different ways, वः- to you, नमः- prostration.

In this Anuvakam, as in the previous Anuvakam, Bhagavan is worshipped as being in all forms (Sarvaatmaka:).

VASANAS

All the age long vasanas (impressions) carry the mind outwards and turn it to external objects. All such thoughts have to be given up and the mind turned inward. For that effort is necessary, for most people.
(Ramana Maharshi, GFB, chapter 8.)

Vasanas which do not obstruct Self-Realization remain [after Self-Realization]. In Yoga Vasistha two classes of vasanas are distinguished: those of enjoyment and those of bondage. The former remain even after Mukti is attained, but the latter are destroyed by it. Attachment is the cause of binding vasanas, but enjoyment without attachment does not bind and continues even in Sahaja. (Ramana Maharshi, GR, 89.)

There are not two minds - one good and the other evil; the mind is only one. It is the residual impressions that are of two kinds - auspicious and inauspicious. When the mind is under the influence of auspicious impressions it is called good; and when it is under the influence of inauspicious impressions it is regarded as evil. (Ramana Maharshi, WHO,16.)

Only one who is free from all the latent tendencies (vasanas) is a Sage. That being so how can the tendencies of karma affect him who is entirely unattached to activity? (Ramana Maharshi, SI, Chapter 2, Question 26.)

Courtesy: Ramana Hridayam

Kadayanallur Venkataraman

It was Subbulakshmi’s good fortune to have had the right persons walking into her life at the right time—Sadasivam, Radha, Semmangudi, Musiri, Dilip Kumar Roy.  The last of the musicians to make a dynamic contribution to her music had a long innings of composing many of the best-known MS songs.

Born in 1929, Kadayanallur Venkataraman studied at the Swati Tirunal Music College, Thiruvanantapuram, and worked as a concert tambura player in his early years. A job with AIR Madras made for closer association with Semmangudi, whose disciple and accompanist Kadayanallur became. Though his extreme reticence kept him out of the music circuit, one aspect of his talent fortunately came to be recognised without any effort on his part. Read more

Why All Religions Are Not the Same - By Stephen Knapp

It is often said by some Hindu gurus and leaders that all religions are the same. But is this really the case? Naturally, anyone who studies religion can see many similarities between them. And if we are talking about getting closer to God and increasing our understanding and love for God, then what religion is not trying to do that? Who cannot go to a church, mosque, or temple and worship and bow to God in prayer? It is what many of us do no matter where we may be. So, what is the difference? Are not all religions the same?

Sri Sri Jayendra Saraswathi Swamigal

(A Q&A taken from the FAQ section of the Sarma Sastrigal's book titled 'The Great Hindu Tradition')

Qn.
 

Aren’t sanyasis supposed to have relinquished everything temporal and dedicate themselves totally to worship? From this standpoint, how proper is the involvement of Sri Sri Jayendra Saraswati Swamigal, in social causes and his voicing of opinions on national issues and public matters?

Universal Love

Love and compassion to all beings should fill our hearts always. Where there is love, there is the expression of divinity, for God is love. Even as a light behind a screen becomes visible in all its splendor when the screen is removed, so too, there is an effulgence of jnana and prema when evil desires, hatred and anger are removed from the mind. This truth has been brought out in songs of saints like Pattinathar and Ramalinga Swamigal. God also appeared as Mother. He was Thayumanavar (தாயுமானவர்) embodying and expressing the natural and spontaneous love of the mother to all children. God has love for all and all things; He is the ocean of love (kripaa samudram क्रुपासमुद्रम्).

Love between equals is called maitri (मैत्रि)or friendship; love shown to God and to superiors is bhakti and love to inferiors is kripa. A house cannot be built, nor can it stand, except on a strong and enduring foundation. The edifice of our life ought to be raised on the foundation of universal love. We frequently come across the expression “Dharma ensures success” (dharmamejayam தருமமே ஜயம்). This dharma should be basis of our life. Katchaleswara Agraharam and the adjoining parts of Madras are known as Kandakoshtam, like Kumarakoshtam in Kanchi. And Sri Ramalinga Swamigal has praised Madras in the words, Dharmamihu sennai (தர்மமிகு சென்னை). Madras is justly renowned for its charity. He taught us the unity of grace and love – the arul (அருள்) of Siva and anbu (அன்பு) of the Divine Mother – both of which can be earned only by leading the dharmic way of life (nanneri நன்னெரி). If our heart is filled with love, we will qualify for the grace of God.



Courtesy: http://www.kamakoti.org/kamakoti/stotra/acharyascall/bookview.php?chapnum=45

EQUALITY IMPLIES THE EXISTENCE OF DIFFERENCES

Question: The jnani (realized being) seems to be more accurate in his expressions; he appreciates the differences better than the ordinary man. If sugar is sweet and wormwood is bitter to me, he too seems to realize it is so. In fact, all forms, all sounds, all tastes, etc., are the same to him as they are to others. If so, how can it be said that these are mere appearances? Do they not form part of his life experience?

Bhagavan: I have said that equality implies the existence of differences. It is a unity that the jnani perceives in all differences, which I call equality. Equality does not mean ignorance of distinctions. When you have the Realization you can see that these differences are very nominal, they are not at all substantial or permanent, and what is essential in all these appearances is the one Truth, and Real. That I call unity... You referred to sound, taste, form, smell, etc. True, the jnani appreciates the distinctions, but he always perceives and experiences the one Real in all of them. That is why he has no preferences. Whether he moves about or talks or acts, it is all the One Real in which he acts or moves or talks. He has nothing apart from the one supreme Truth.

- Be As You Are

"தெய்வத்தின் குரல்" அமரர் திரு ரா.கணபதி

அப்பா சொல்லைத் தட்டமுடியாமல் ஓரிக்கைக்கு வந்தார் கணபதி. அங்கே பெரியவா இருந்த சின்ன அறையில் வெளிச்சம் கூட இல்லை. அவரும் ஏதோ காஷாயம் சுற்றிக்கொண்டு உட்கார்ந்திருந்தார். கணபதிக்கு அங்கே எந்த ஈர்ப்பும் ஏற்படவில்லை. என்ன இவர்... கோயில் வாசலில் இருக்கும் ஆண்டியைவிட சாதாரணமா இருக்காரே என்ற எண்ணம்!

அறைக்குள் நுழைந்தது முதல், வைத்த கண் எடுக்காமல் கணபதியைப் பார்த்துக்கொண்டிருந்த மகா பெரியவா, சிறிது நேரம் கழித்துப் 'போகலாம்’ என்று உத்தரவு கொடுத் ததும்தான் 'அப்பாடா’ என்றிருந்தது கணபதிக்கு.

இருந்தாலும், வீடு திரும்பிய பின்னரும் கணபதியின் மனசு பூராவும் பெரியவா நினைப்பே சுழன்று சுழன்று வந்தது. எங்கே திரும்பினாலும் பெரியவா இருக்கிற மாதிரி ஒரு பிரமை! 'பெரியவா என்னைத் தடுத்தாட்கொண்டு இருக்கார்னு புரிஞ்சுது. அதன் பிறகு என் வாழ்க்கையே திசை திரும்பிடுச்சு!’ என்று கூறியிருக்கிறார் கணபதி. அதன் பிறகு, 'கல்கி’ பத்திரிகையுடன் தொடர்பு ஏற்பட்டு, சதாசிவம், எம்.எஸ் தம்பதியின் கருணை வட்டத்தில் வந்து விட்டார். சில காலம் கழித்து, மடத்துக்கு மீண்டும் அறிமுகமாகி, பெரியவா சொல்வதைக் குறிப்பு எடுக்கும் வாய்ப்பும் கிடைத்தது.